Hore - Siostry Wiedźmy (14.05.2021)

Lubisz opowieści pełne grozy? Bardziej niż to, co miłe i przystępne interesuje cię to, co pełne niepokoju i mroku? Jeśli dźwiękami, które cenisz najbardziej są te spod znaku metalowych ekstremów, z pewnością polubisz to wydawnictwo. Oto tajemniczy zespół Hore i jego pełna zagadek płyta.  

Son Lux - Tomorrows III (16.04.2021)

Czekacie na nowe dźwięki od Son Luxa? No to już są. Nareszcie jest trzecia, finałowa odsłona "Tomorrows". Czy dorównuje poprzedniczkom?

Brodka - Brut (28.05.2021)

Wychodząc z założenia, że muzyka dzieli się jedynie na dobrą i złą w kontekście jakości, emocji i przesłania, a nie pod kątem gatunkowo-estetycznym, postanowiłam, że będę pisać o wszystkim, co interesujące, niezależnie od popularności danego artysty. Po kilku mniej promowanych albumach nadszedł więc czas na coś z bardziej komercyjnej półki. "Brut" to jeden z tych albumów, o których rozpisywać się będą (a właściwie już rozpisują) prawie wszystkie polskie media, w tym także te plotkarskie, ale w tym konkretnym przypadku powszechnie znany nie oznacza nudnego,  wtórnego i szukającego sensacji. Nowa płyta Moniki Brodki to ciekawe spojrzenie na nowoczesną muzykę popularną. 

Dordeduh: bezpośrednia inspiracja muzyki, którą tworzę i tego, o czym piszę zawsze będzie pochodziła z mojego wnętrza

W połowie maja swoją premierę miało długo oczekiwane drugie wydawnictwo rumuńskiego zespołu Dordeduh, na czele którego stoją Edmond Hupogrammos Kanban i Cristian Sol Faur Popescu, od lat wspólnie tworzący dźwięki z pogranicza metalu i folku wzbogacane licznymi wpływami innych gatunków.

Jeśli czytaliście już recenzję "Har", to prawdopodobnie zauważyliście, że wspomniałam tam o wywiadzie 😊. Jestem ogromnie wdzięczna, że Hupogrammos w gąszczu codziennych zajęć znalazł dla mnie czas, by opowiedzieć nie tylko o lirycznej warstwie drugiego albumu Dordeduh, lecz także o tym, czego słucha, polecić kilka zespołów z rodzimego rynku muzycznego i powspominać swój koncert w Polsce sprzed czterech lat.

St. Vincent - Daddy's Home (14.05.2021)

Ma własny styl, jest niezależna i bezkompromisowa. Jej muzykę trudno nazwać popem, a jednocześnie niełatwo przypisać jednoznacznie do którejkolwiek innej szuflady. Annie Clark, czyli St. Vincent zawsze lubiła zaskakiwać, prowokować i skłaniać do dyskusji. Jej szósty album to muzyczna opowieść, której słucha się z przyjemnością.

 

Sons Of Kemet - Black To The Future (14.05.2021)

W każdej muzycznej dziedzinie są zespoły definiujące daną estetykę i idealnie wpisujące się w obowiązujące kanony, a także takie, które wymykają się im wszelkimi możliwymi sposobami. Do tej drugiej grupy należy z pewnością Sons Of Kemet, którzy konsekwentnie przesuwają granice jazzu w kierunkach nieoczywistych. Czwarty album kwartetu podkreśla charakterystyczny styl zespołu i wnosi do tej muzyki jeszcze więcej świeżości za sprawą wokalu i partii rapowanych.

Blessings: Ten album powstał w wyniku połączenia przemyślanych i zaprojektowanych elementów z zupełnie przypadkowymi, które pojawiły się naturalnie

Wolni, niezależni, samodzielni, doświadczeni w ramach różnych muzycznych projektów i z głowami pełnymi pomysłów - tacy są członkowie Blessings, szwedzkiego kwartetu, który w ubiegły piątek wydał swój drugi album nakładem Pelagic Records. O samej płycie opowiedziałam wam już co nieco w recenzji "Biskopskniven", ale to nie wszystko.

 
Miałam ogromną przyjemność przepytać trzech muzyków grupy - perkusistę Mattiasa Rasmussona, grającego na klawiszach i perkusjonaliach Erika Skytta oraz gitarzystę Johana G. Winthera. Artyści opowiedzieli nie tylko o nowym wydawnictwie zespołu, o tym dlaczego powierzyli swoje losy Pelagic Records i jak doszło do tego, że "Biskopskniven" został wznowiony po dwóch latach, lecz także odpowiedzieli na trzynaście niestandardowych pytań.

Royal Blood - Typhoons (30.04.2021)

Następcy Muse! Jack White ma konkurencję! Jak to możliwe, że jest ich tylko dwóch? Dawno nie było tak dobrej płyty... Takie i podobne komentarze można było przeczytać/usłyszeć na temat Royal Blood po rewelacyjnym debiucie, zawieszonym gdzieś między tym, co przystępne i komercyjne, a tym, co brzmi świeżo i obiecująco w kontekście dalszych muzycznych kroków. Duet został okrzyknięty jedną z największych rockowych nadziei drugiej dekady dwudziestego pierwszego wieku. Czy słusznie? Teraz muzycy wracają z trzecim, długo wyczekiwanym albumem "Typhoons". Czy spełnili pokładane w nich nadzieje?

 

Wata: Obserwowanie jak ludzie pogrążają się we wzajemnym obrzucaniu syfem sprawia, że nie chcę mieć z czymś takim kontaktu

Są samodzielni, mają na siebie pomysł i piszą niebanalne piosenki, z którymi może utożsamiać się każdy wrażliwy odbiorca. Wrocławski kwartet Wata wydał niedawno swój drugi album, "Alaska", który jest dopracowaną, wielowarstwową i spójną opowieścią.

Z okazji premiery tej płyty porozmawiałam z zespołem o tym, jak powstawała "Alaska", co zmieniło się od czasów debiutu i jaki przekaz płynie z tworzonych przez nich dźwięków. Poruszyliśmy też temat inspiracji, zahaczając przy okazji o wpływ mediów społecznościowych na nasze życie i tego, jak pozostać sobą w czasach, które czasem zbyt dobitnie sugerują określone schematy. Zapraszam :)

Kiberspassk - See Bear (9.04.2021)

Co powstanie z połączenia folku, elektroniki, industrialu i śpiewu gardłowego? Już po spojrzeniu na samo zestawienie słów można być pewnym, że będzie to mieszanka wybuchowa. Taką kompozycję składników brzmieniowych prezentuje Kiberspassk wywodzący się z syberyjskiego Kalachińska. W kwietniu ukazał się debiutancki album projektu, na który powinni zwrócić uwagę miłośnicy dźwięków nieoczywistych. 

Wata - Alaska (18.04.2021)

Białe włókna z bawełny lub z wiskozy, miękkie, delikatne, puszyste - tak, nie mylicie się, to opis waty, produktu kosmetycznego, który można dostać w każdej drogerii czy markecie. To imię nosi też gitarzystka japońskiej grupy Boris. Ciekawe dlaczego taką właśnie nazwę przyjął też kwartet z Wrocławia, który wydał niedawno swój drugi album. Abstrahując już od tego, czy ma ona jakikolwiek związek z powyżej wymienionymi, muzycy nagrali świetną płytę, która w ciekawy sposób łączy piosenkowy charakter z alternatywnymi brzmieniami.

Blessings - Biskopskniven (21.05.2021)

Uwielbiam odkrywać nowe zespoły i choć brzmi to banalnie, to taka jest prawda. Jeszcze większą frajdę sprawia mi poznawanie brzmień nieoczywistych, spędzających sen z powiek i nie pozwalających oderwać się od danych dźwięków. Tak było z drugą płytą szwedzkiego zespołu Blessings - jeszcze jednego fantastycznego, międzygatunkowego projektu, który przyjęła pod swoje skrzydła wytwórnia Pelagic Records.

Squid - Bright Green Field (7.05.2021)

W ciągu ostatniego roku miesiąc bez dobrej płyty post-punkowej  właściwie można by uznać za stracony. Tak się złożyło, że szeroko pojęta alternatywna muzyka zaczęła się ściśle koncentrować wokół tej estetyki. Jeśli polubiłeś dźwięki tworzone przez Black Country, New Road, Dry Cleaning, Fontaines D.C. czy Viagra Boys, bardzo możliwe, że przypadnie ci także do gustu twórczość Squid. Brytyjczycy wydali właśnie swój długo wyczekiwany debiutancki album. 

Dordeduh - Har (14.05.2021)

W gąszczu albumowych premier coraz trudniej znaleźć te, które wyróżnią się spośród podobnych do siebie wydawnictw, inspirowanych zbliżoną estetyką. Licznych interpretacji doczekało się między innymi bardzo modne w ostatnich latach połączenie tradycji folkowych, mrocznej atmosfery i metalowego wykopu. Zaliczenie do tego nurtu rumuńskiej grupy Dordeduh byłoby jednak zbyt dużym uproszczeniem, ponieważ muzycy od początku udowadniali, że ich horyzonty sięgają znacznie szerzej. Można było to usłyszeć między innymi na debiucie zespołu, "Dar De Duh" z 2012 roku. Teraz Dordeduh wraca po niemal dekadzie przerwy  z nowym materiałem i jest to powrót w wielkim stylu.

Koncertowy kalendarz 2021

Koncerty w pandemii? Chyba online... tak można było myśleć jeszcze do niedawna. Okazuje się jednak, że częściowe zniesienie restrykcji daje nadzieję na to, że wydarzenia wrócą także w formie żywej. Letnie Brzmienia, Lato w Plenerze, Letnia Scena - te nazwy sugerują, że należy skoncentrować się na sezonie letnim, na formie plenerowej, z pewnymi ograniczeniami sanitarnymi. Ale to zawsze coś, prawda?

Postanowiłam zebrać w jednym wpisie garść ciekawych ogłoszeń jeszcze na ten rok, z wyróżnieniem sezonu letniego, by łatwiej było odnaleźć się w gąszczu informacji, które spływają od kilku tygodni. Oczywiście zachęcam do regularnego odwiedzania tego artykułu - będzie w miarę możliwości na bieżąco aktualizowany. :) Na zachętę zdjęcie z ubiegłorocznego koncertu plenerowego zespołu EABS w Operze Leśnej w Sopocie.

 

Szczęśliwa trzynastka #16 - Sutari

"Natura jest mi bliska od zawsze. Każdy kontakt z nią poprawia mi nastrój, napełnia radością i nadzieją. Szczególnie cenne jest obcowanie z nią sam na sam, bez towarzyszy spacerów i wycieczek, głośnych rozmów i tłumnych odwiedzin w miejscach, które jeszcze do niedawna były opustoszałe i piękne, a nagle stały się popularne" - tak rozpoczęłam recenzje albumu "Siostry Rzeki" tria Sutari, która ukazała się na łamach Soundrive.

Ta piękna płyta jest ze mną do dziś i towarzyszy w chwilach, gdy potrzeba wyciszenia, ukojenia i ucieczki od zgiełku. Sutari to trzy fantastyczne dziewczyny o niezwykłej wrażliwości, które kontynuują rodzime tradycje śpiewu ludowego. Eksperymentują z technikami wokalnymi, polskimi rytmami i grają na własnoręcznie wykonanych instrumentach, także z przedmiotów codziennego użytku.

Sprawdźcie, jak Basia Songin, Kasia Kapela i Asia Kurzyńska odpowiedziały na trzynaście cyklicznych pytań. 

fot. Piotr Spigiel

Psychonaut/Saver - Emerald EP (14.05.2021)

Są takie chwile, że naprawdę nie wiadomo, czego chciałoby się posłuchać i trudno zdecydować się na jeden zespół. Paradoksalnie ten "problem" staje się jeszcze bardziej dotkliwy, gdy wybór jest większy,  gdy odkrywa się twórczość kolejnych zespołów i okazuje się, że jest ona godna uwagi. Świetną okazją do zapoznania się z atmosferą dokonań kilku artystów "za jednym zamachem" jest split, czyli wydawnictwo wspólne dla dwóch lub więcej zespołów realizujących wspólny pomysł. To dobra opcja do bliższego poznania wpływów, inspiracji i wzajemnych powiązań między wykonawcami, a dla samych artystów szansa, by dotrzeć do nowej publiczności. Bardzo ciekawe wydawnictwo tego typu ukazuje się w maju nakładem Pelagic Records - wspólną EPkę wydają belgijski Psychonaut i norweski Saver, którzy postanowili opowiedzieć o pandemii z osobistej muzcznej perspektywy.

Steve Von Till - A Deep Voiceless Wilderness (30.04.2021)

Wyciszenie, spokój, relaks - wszyscy tego potrzebujemy. Fantastycznie odpoczywa się przy muzyce ambientowej, która pozwala umysłowi odpływać w rejony, gdzie nie musi już niczego analizować i nad niczym się zastanawiać. Świetnie w takich dźwiękach odnajduje się Steve Von Till. Wokalista i gitarzysta Neurosis, który od dwóch dekad dzieli się także osobistą twórczością, powraca z nowym solowym wydawnictwem ukazując na nim swoje delikatniejsze oblicze. 

 

Błoto miesza kwasy i zasady na trzeciej płycie

Trzy albumy w ciągu roku, wyprzedane fizyczne nośniki w preorderze, nominacje do prestiżowych nagród muzycznych i uznanie fanów poszukujących brzmień, które nie wpisują się w konkretny gatunek - wszystko to osiągnął kwartet Błoto. Ten wynik budzi podziw i szacunek. Na swojej trzeciej płycie muzycy ugruntowują swój charakterystyczny styl, sięgając raz jeszcze po autorską mieszankę jazzu, hip hopu i trapu.

Sumo Cyco - Initiation (7.05.2021)

"Ale jak to? Dlaczego? Serio?" - mniej więcej tak brzmiały moje pierwsze reakcje po usłyszeniu kilku piosenek Sumo Cyco, na które natknęłam się przeglądając nowe wydawnictwa Napalm Records. Już sama nazwa wywołała sporą konsternację, co tylko potwierdziła muzyka. Pod tym szyldem kryje się kanadyjski kwartet, który wydaje właśnie trzeci album. Jaki jest? No właśnie...

Lisa Gerrard & Jules Maxwell - Burn (7.05.2021)

 

Tego głosu nie da się pomylić, a gdy raz się go usłyszy, nie da się go zapomnieć. Lisa Gerrard to artystka wyjątkowa, która potrafi przekazywać emocje jak nikt inny. Oprócz uświetniania swoją obecnością twórczości Dead Can Dance, angażuje się także w liczne projekty solowe. Tym razem podzieliła się wspólnym albumem z klawiszowcem Julesem Maxwellem.

 

Paweł Szamburski [Bastarda]: Zarówno na poziomie emocjonalnym jak i twórczym wektory momentalnie się zgodziły

Niewiele jest takich zespołów, które potrafią dotrzeć do serca słuchacza niezależnie od ukochanego przez niego gatunku muzycznego. Jednym z nich jest Bastarda, eksplorująca obszary muzyki dawnej i interpretująca te dźwięki w nietuzinkowy, bardzo osobisty sposób, budując pomost pomiędzy dziedzictwem kulturowym i sztuką współczesną.

Pawła Szamburskiego, Michała Górczyńskiego i Tomasza Pokrzywińskiego łączy przyjaźń i wspólna pasja. Od debiutanckiego "Promitat Eterno" przeszli razem długą i ekscytującą drogę, eksperymentując i nieustannie szukając nowych środków wyrazu. Właśnie ukazał się czwarty album grupy, który trio nagrało wspólnie z portugalskim wokalistą Joao da Sousa. 

Z tej okazji miałam ogromną przyjemność porozmawiać z klarnecistą i liderem grupy Pawłem Szamburskim, który nie tylko opowiedział w szczegółach o nowej płycie Bastardy, wyjaśniając między innymi dlaczego tym razem pojawił się wokal na całości, lecz także o swoich inspiracjach i planach na najbliższe miesiące, dotyczących między innymi kolejnych ekscytujących spotkań z artystami z różnych muzycznych światów i solowego albumu, który ukaże się jeszcze w tym roku. Między wierszami pojawiło się też trochę nostalgicznych nawiązań do czasów, gdy artysta słuchał... death metalu. Jeśli jesteście ciekawi, jak ta inspiracja przełożyła się na twórczość Bastardy, zapraszam do lektury :)

Ennoven - Empty Passes, Silent Trails (24.04.2021)

Warszawski Rosk ma w swoich szeregach wszechstronnych i bardzo kreatywnych twórców, którzy dzielą się swoimi pomysłami nie tylko w ramach zespołu, lecz także projektach solowych. Po fantastycznym albumie Mateusza Szymańskiego, który pod szyldem Krzywdy wydał "Czary" i działaniach wokalisty i klawiszowca grupy Christophera Sawyera nadszedł czas na osobistą płytę gitarzysty zespołu, który nagrał ją jako Ennoven. To ciekawa propozycja dla fanów atmosferycznego post i black metalu. 

Gojira - Fortitude (30.04.2021)

W końcu nadszedł ten dzień - ukazał się siódmy studyjny album zespołu Gojira, materiał wyczekiwany od miesięcy z coraz większą niecierpliwością wraz z ukazywaniem się kolejnych zapowiedzi. Przyznaję, sama odliczałam dni do premiery, bo na czysto prywatnym polu francuski kwartet należy do moich ukochanych zespołów. Dźwięki te towarzyszą mi w różnych chwilach i nie raz podnosiły mnie na duchu, motywowały do działania i pomagały przetrwać.  "Fortitude" to kolejna świetna płyta Francuzów, która po włożeniu do odtwarzacza szybko nie trafi z powrotem na półkę.