W ciągu ostatniego roku miesiąc bez dobrej płyty post-punkowej właściwie można by uznać za stracony. Tak się złożyło, że szeroko pojęta alternatywna muzyka zaczęła się ściśle koncentrować wokół tej estetyki. Jeśli polubiłeś dźwięki tworzone przez Black Country, New Road, Dry Cleaning, Fontaines D.C. czy Viagra Boys, bardzo możliwe, że przypadnie ci także do gustu twórczość Squid. Brytyjczycy wydali właśnie swój długo wyczekiwany debiutancki album.
W gąszczu albumowych premier coraz trudniej znaleźć te, które wyróżnią się spośród podobnych do siebie wydawnictw, inspirowanych zbliżoną estetyką. Licznych interpretacji doczekało się między innymi bardzo modne w ostatnich latach połączenie tradycji folkowych, mrocznej atmosfery i metalowego wykopu. Zaliczenie do tego nurtu rumuńskiej grupy Dordeduh byłoby jednak zbyt dużym uproszczeniem, ponieważ muzycy od początku udowadniali, że ich horyzonty sięgają znacznie szerzej. Można było to usłyszeć między innymi na debiucie zespołu, "Dar De Duh" z 2012 roku. Teraz Dordeduh wraca po niemal dekadzie przerwy z nowym materiałem i jest to powrót w wielkim stylu.
Koncerty w pandemii? Chyba online... tak można było myśleć jeszcze do niedawna. Okazuje się jednak, że częściowe zniesienie restrykcji daje nadzieję na to, że wydarzenia wrócą także w formie żywej. Letnie Brzmienia, Lato w Plenerze, Letnia Scena - te nazwy sugerują, że należy skoncentrować się na sezonie letnim, na formie plenerowej, z pewnymi ograniczeniami sanitarnymi. Ale to zawsze coś, prawda?
Postanowiłam zebrać w jednym wpisie garść ciekawych ogłoszeń jeszcze na ten rok, z wyróżnieniem sezonu letniego, by łatwiej było odnaleźć się w gąszczu informacji, które spływają od kilku tygodni. Oczywiście zachęcam do regularnego odwiedzania tego artykułu - będzie w miarę możliwości na bieżąco aktualizowany. :) Na zachętę zdjęcie z ubiegłorocznego koncertu plenerowego zespołu EABS w Operze Leśnej w Sopocie.
"Natura jest mi bliska od zawsze. Każdy kontakt z nią poprawia
mi nastrój, napełnia radością i nadzieją. Szczególnie cenne jest
obcowanie z nią sam na sam, bez towarzyszy spacerów i wycieczek,
głośnych rozmów i tłumnych odwiedzin w miejscach, które jeszcze
do niedawna były opustoszałe i piękne, a nagle stały się popularne" - tak rozpoczęłam recenzje albumu "Siostry Rzeki" tria Sutari, która ukazała się na łamach Soundrive.
Ta piękna płyta jest ze mną do dziś i towarzyszy w chwilach, gdy potrzeba wyciszenia, ukojenia i ucieczki od zgiełku. Sutari to trzy fantastyczne dziewczyny o niezwykłej wrażliwości, które kontynuują rodzime tradycje śpiewu ludowego. Eksperymentują z technikami wokalnymi, polskimi rytmami i grają na własnoręcznie wykonanych instrumentach, także z przedmiotów codziennego użytku.
Sprawdźcie, jak Basia Songin, Kasia Kapela i Asia Kurzyńska odpowiedziały na trzynaście cyklicznych pytań.
 |
fot. Piotr Spigiel
|
Są takie chwile, że naprawdę nie wiadomo, czego chciałoby się posłuchać i trudno zdecydować się na jeden zespół. Paradoksalnie ten "problem" staje się jeszcze bardziej dotkliwy, gdy wybór jest większy, gdy odkrywa się twórczość kolejnych zespołów i okazuje się, że jest ona godna uwagi. Świetną okazją do zapoznania się z atmosferą dokonań kilku artystów "za jednym zamachem" jest split, czyli wydawnictwo wspólne dla dwóch lub więcej zespołów realizujących wspólny pomysł. To dobra opcja do bliższego poznania wpływów, inspiracji i wzajemnych powiązań między wykonawcami, a dla samych artystów szansa, by dotrzeć do nowej publiczności. Bardzo ciekawe wydawnictwo tego typu ukazuje się w maju nakładem Pelagic Records - wspólną EPkę wydają belgijski Psychonaut i norweski Saver, którzy postanowili opowiedzieć o pandemii z osobistej muzcznej perspektywy.
Wyciszenie, spokój, relaks - wszyscy tego potrzebujemy. Fantastycznie odpoczywa się przy muzyce ambientowej, która pozwala umysłowi odpływać w rejony, gdzie nie musi już niczego analizować i nad niczym się zastanawiać. Świetnie w takich dźwiękach odnajduje się Steve Von Till. Wokalista i gitarzysta Neurosis, który od dwóch dekad dzieli się także osobistą twórczością, powraca z nowym solowym wydawnictwem ukazując na nim swoje delikatniejsze oblicze.
Trzy albumy w ciągu roku, wyprzedane fizyczne nośniki w preorderze, nominacje do prestiżowych nagród muzycznych i uznanie fanów poszukujących brzmień, które nie wpisują się w konkretny gatunek - wszystko to osiągnął kwartet Błoto. Ten wynik budzi podziw i szacunek. Na swojej trzeciej płycie muzycy ugruntowują swój charakterystyczny styl, sięgając raz jeszcze po autorską mieszankę jazzu, hip hopu i trapu.
"Ale jak to? Dlaczego? Serio?" - mniej więcej tak brzmiały moje pierwsze reakcje po usłyszeniu kilku piosenek Sumo Cyco, na które natknęłam się przeglądając nowe wydawnictwa Napalm Records. Już sama nazwa wywołała sporą konsternację, co tylko potwierdziła muzyka. Pod tym szyldem kryje się kanadyjski kwartet, który wydaje właśnie trzeci album. Jaki jest? No właśnie...
Tego głosu nie da się pomylić, a gdy raz się go usłyszy, nie da się go zapomnieć. Lisa Gerrard to artystka wyjątkowa, która potrafi przekazywać emocje jak nikt inny. Oprócz uświetniania swoją obecnością twórczości Dead Can Dance, angażuje się także w liczne projekty solowe. Tym razem podzieliła się wspólnym albumem z klawiszowcem Julesem Maxwellem.
Niewiele jest takich zespołów, które potrafią dotrzeć do serca słuchacza niezależnie od ukochanego przez niego gatunku muzycznego. Jednym z nich jest Bastarda, eksplorująca obszary muzyki dawnej i interpretująca te dźwięki w nietuzinkowy, bardzo osobisty sposób, budując pomost pomiędzy dziedzictwem kulturowym i sztuką współczesną.
Pawła Szamburskiego, Michała Górczyńskiego i Tomasza Pokrzywińskiego łączy przyjaźń i wspólna pasja. Od debiutanckiego "Promitat Eterno" przeszli razem długą i ekscytującą drogę, eksperymentując i nieustannie szukając nowych środków wyrazu. Właśnie ukazał się czwarty album grupy, który trio nagrało wspólnie z portugalskim wokalistą Joao da Sousa.
Z tej okazji miałam ogromną przyjemność porozmawiać z klarnecistą i liderem grupy Pawłem Szamburskim, który nie tylko opowiedział w szczegółach o nowej płycie Bastardy, wyjaśniając między innymi dlaczego tym razem pojawił się wokal na całości, lecz także o swoich inspiracjach i planach na najbliższe miesiące, dotyczących między innymi kolejnych ekscytujących spotkań z artystami z różnych muzycznych światów i solowego albumu, który ukaże się jeszcze w tym roku. Między wierszami pojawiło się też trochę nostalgicznych nawiązań do czasów, gdy artysta słuchał... death metalu. Jeśli jesteście ciekawi, jak ta inspiracja przełożyła się na twórczość Bastardy, zapraszam do lektury :)
Warszawski Rosk ma w swoich szeregach wszechstronnych i bardzo kreatywnych twórców, którzy dzielą się swoimi pomysłami nie tylko w ramach zespołu, lecz także projektach solowych. Po fantastycznym albumie Mateusza Szymańskiego, który pod szyldem Krzywdy wydał "Czary" i działaniach wokalisty i klawiszowca grupy Christophera Sawyera nadszedł czas na osobistą płytę gitarzysty zespołu, który nagrał ją jako Ennoven. To ciekawa propozycja dla fanów atmosferycznego post i black metalu.
W końcu nadszedł ten dzień - ukazał się siódmy studyjny album zespołu Gojira, materiał wyczekiwany od miesięcy z coraz większą niecierpliwością wraz z ukazywaniem się kolejnych zapowiedzi. Przyznaję, sama odliczałam dni do premiery, bo na czysto prywatnym polu francuski kwartet należy do moich ukochanych zespołów. Dźwięki te towarzyszą mi w różnych chwilach i nie raz podnosiły mnie na duchu, motywowały do działania i pomagały przetrwać. "Fortitude" to kolejna świetna płyta Francuzów, która po włożeniu do odtwarzacza szybko nie trafi z powrotem na półkę.
Zmiany i wyzwania są nieodłącznym elementem naszego życia. Potrzeba, by ich dokonać nadchodzi znienacka, niespodziewanie. Podobnie sprawa się ma z natchnieniem czy inspiracją do tworzenia - zwykle tak długo kłuje w środku i o sobie przypomina, aż zainteresowany zdecyduje, by podjąć rękawicę.
Pragnienie ryzyka i próby czegoś zupełnie nowego i odmiennego złapało w sidła także trio Bastarda. Muzycy wracają z czwartą płytą, która zaskoczy niejednego fana dotychczasowych dokonań grupy. Po eksploracji sztuki średniowiecznej, tematyki śmierci i dziedzictwa muzyki żydowskiej nadszedł czas na autorską interpretację portugalskiego fado. Co z tego wyszło?
Niespieszne, przytłaczające niczym walec brzmienie gitar, doom metalowa atmosferyczność i doskonały wokal - tak brzmi w telegraficznym skrócie muzyka Big Brave. Kanadyjczycy wracają z czwartym albumem, który jest kwintesencją ich oryginalnego stylu. Jeśli kochasz eksperymentalny metal, mrok i przestery, sprawdź ten materiał koniecznie.
Czasami w muzyce jest tak, jak z ubraniami czy projektowaniem wnętrz - pewne kierunki stają się w danym okresie bardziej modne niż inne. Zaznaczę od razu, że nie do końca mam na myśli działkę komercyjną i tak zwaną muzykę popularną, bo dzieje się też tak w szeroko pojętej muzyce alternatywnej. Kilka lat temu powróciły do łask post-punk i rock gotycki i nastała moda na odniesienia do dźwięków bliskich stylistyce The Cure, Joy Division, Bauhaus, czy The Sisters Of Mercy. Nowe zespoły inspirujące się takimi brzmieniami z oryginalnością radzą sobie różnie, ale są wśród nich takie, których po prostu świetnie się słucha i jedną z takich grup jest Bleib Modern. Niemcy wrócili właśnie z nowym albumem, który zadowoli fanów opisanej powyżej estetyki.
