Wiadomo o nich niewiele, poza
tym, że jest ich dwóch - Grzegorz jest doskonałym perkusistą, Patyr basistą. Drugi
z nich postanowił użyczyć swojego głosu, by dopełnić klimat tajemniczą, mrożącą
krew w żyłach narracją. Stworzyli projekt, który hipnotyzuje, intryguje i nie
daje o sobie zapomnieć.
Organy to instrument kojarzący się przeważnie z estetyką sakralną. Wykorzystywany zwykle do kontemplacji i modlitwy, przywołuje na myśl świątynię i klimat zadumy, wyciszenia. Stereotypowe spojrzenie na ten środek muzycznego wyrazu od lat próbuje zmienić Anna von Hausswolff - kompozytorka, wokalistka, organistka. Po eksperymentalnym i różnorodnym "Dead Magic" i mrożącej krew w żyłach płycie projektu BADA nadeszła pora na coś bardziej refleksyjnego.
Życie codzienne bywa żmudne i męczące. Gdy przytłaczają wykonywane zajęcia, nudzą aktywności, niewiele rzeczy daje radość, pojawia się potrzeba zmiany, przełomu, nowego początku. Może zrodzić się znienacka, innym razem zaś dojrzewa w umyśle długo, dając o sobie znać, gdy osiągnie poziom kulminacyjny. Wtedy niejednokrotnie przeradza się w odważną życiową decyzję. Na poważny zwrot akcji w swojej karierze zdecydował się znany i lubiany polski perkusista Maciej Gołyźniak, który po albumach popowo-rockowych postanowił spróbować swoich sił w jazzie.
Jest młody, bardzo zdolny i wciąż niedoceniony. Choć jego twórczość bliska jest upodobaniom fanów nostalgicznych piosenek spod znaku Dawida Podsiadło, Korteza, Artura Rojka, czy Radiohead, wciąż jeszcze musi walczyć o uznanie publiczności. Piotr Madej, nagrywający jako Patrick The Pan sam komponuje, pisze teksty i produkuje własną muzykę. Dał się poznać jako fantastyczny twórca na trzech świetnych płytach, z których ostatnia, "Trzy.Zero" ukazała się przed dwoma laty. Aby przypomnieć o sobie słuchaczom wraz z trojgiem przyjaciół wyruszył w trasę koncertową po Polsce i w jej ramach zawitał do Klubu Parlament.
Tym razem bez zbędnego wprowadzania od razu przejdę do rzeczy. Pora na kolejną muzyczną lekcję geografii. Jest nowy album The Ocean Collective. Wydany w 2018 roku "Phanerozoic I: Paleozoic" doczekał się w końcu swojej kontynuacji.
Trafiają do fanów ciężkich brzmień, lecz także ceniących melodyjne, przystępne utwory. Raz usłyszani zapisują się w pamięci słuchacza dzięki charakterystycznemu, niepodrabialnemu wokalowi Chino Moreno, który potrafi swoim głosem niesamowicie przekazywać emocje. Deftones to jeden z najbardziej znanych i cenionych zespołów alternatywnych na całym świecie. Po czterech latach od premiery "Gore" nadeszła wreszcie pora na wyczekany, dziewiąty album grupy. Co skrywają tajemnicze oczy z okładki płyty?
Nie lubię nudy. Po kilku recenzjach płyt bardziej przystępnych nadeszła pora na porcję mroku i ciężaru. Bardzo dobrym albumem podzielili się niedawno muzycy grupy Dynfari. Na piątej płycie Islandczycy kierują swój przekaz do osób zmagających się z depresją, by nie poddawały się w walce o przezwyciężenie autodestrukcji.
Jak cienka jest granica między wartościową rozrywką a kiczem? Jak daleko można się posunąć, by nie stracić bazy fanów, a jednocześnie zyskać nową, zarobić trochę więcej i nie stracić na jakości? Takie pytania przychodzą mi na myśl podczas odsłuchu nowych dokonań Krzysztofa Zalewskiego. "Zabawa" to album, który dla odbiorców sztuki może okazać się nieco kontrowersyjny.
Zachwyciła mnie swoim śpiewem kilka lat temu, gdy natknęłam się na "I Tokuni" oraz "Trollabundin" na youtube, poszukując nowej, niebanalnej muzyki. Urzekła ponownie podczas koncertu w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim jesienią 2018 roku. Artystka z Wysp Owczych miała w tym roku wystąpić na festiwalu Ino Rock w Inowrocławiu pod koniec sierpnia, a na początku listopada na trzech klubowych koncertach, z wiadomych jednak względów zostały te wydarzenia przełożone. Tymczasem wróciła z nowym albumem i jest to materiał w pewnym sensie przełomowy.
Co się odwlecze, to nie uciecze - to znane powiedzenie idealnie wpasowało się w obecną sytuację koncertową na świecie. Wydarzenia są przenoszone po kilka razy, zmieniane są ich lokalizacje oraz terminy. Nie inaczej stało się z koncertem Misi Furtak, która miała zagrać dla trójmiejskiej publiczności w sopockim Teatrze Na Plaży. Cierpliwość fanów została nagrodzona - zaplanowany na kwiecień koncert odbył się w minioną niedzielę w przytulnej sali Polskiej Filharmonii Kameralnej, nieopodal Opery Leśnej i było to bardzo emocjonalne spotkanie.
Zorganizowanie trasy koncertowej w czasie pandemii to nie lada wyzwanie. Wiedzą o tym doskonale organizatorzy wszelkich wydarzeń, zmagający się nieustannie z różnymi przenosinami i odwołaniami. "Uroki" wirusowego szaleństwa nie ominęły także Left Hand Sounds, którzy po wprowadzeniu koniecznych zmian w trasie grupy Vader (więcej informacji tutaj) zmuszeni zostali także do przearanżowania trasy Heralds of Nothingness...
Jak informują organizatorzy, cztery koncerty zostały odwołane. Pozostałe odbędą się zaś w zmienionych terminach i miejscach.
Jest młody, zdolny i stale poszukuje nowych form wyrazu. Jego mroczne oblicze znacie z Tribulation, z którym związany jest od niemal dwóch dekad, zachwycając pełnymi ciężaru partiami gitar. Jonathana Hultena ciągnęło od dawna jednak także do innego typu brzmień, zdecydowanie lżejszych, co udowadnia na swoim pierwszym solowym albumie.
Pod koniec 2018 roku zachwyciła mnie swoją wrażliwością i nietypowym instrumentarium. Jej debiutancki "Á" urzekał emocjonalną jazdą bez trzymanki, którą stworzyło połączenie głosu i thereminu. Hekla Magnúsdóttir jest artystką niezwykłą i udowadnia to po raz kolejny na nowej EPce.
Jak wyglądała polska muzyczna rzeczywistość w latach osiemdziesiątych? Kto miał szansę się przebić, a kto niekoniecznie? O tym, jak trudno było wydać płytę, zorganizować koncert i być sobą w czasach, gdy towary sprzedawano spod lady rozmawiali uczestnicy panelu dyskusyjnego, który zorganizowano w ramach gościnnej wizyty łódzkiego festiwalu Soundedit nad morzem. W Muzeum Miasta Gdyni odbyło się spotkanie pod hasłem: Gwiazdy ze stolicy, cynicy z Wybrzeża, a po jego zakończeniu krótki set zagrał zespół Kwiaty.
Świeżość, zaskakujące pomysły i gatunkowa mieszanka, która nie razi, lecz jeszcze bardziej zachęca do zgłębiania tajników twórczości - coraz trudniej o takie płyty, szczególnie w czasach przepełnionych eksperymentalnością, często tworzoną na siłę eklektycznością i nadmiarem muzyki wyraźnie nawiązującej do tego, co powszechnie znane i lubiane. Od każdej reguły są na szczęście wyjątki, a jednym z nich jest debiutujący właśnie zespół Dunwich.
